Σκόκος, Αντώνιος

Έλληνας πιανίστας και μουσικοπαιδαγωγός (Αθήνα 1896 - Παρίσι 1951). Γιος του λογοτέχνη Κωνσταντίνου Σκόκου, σπούδασε πιάνο στο Ωδείο Αθηνών με το Λουδοβίκο Βασενχόβεν και, μετά την αποφοίτηση του, το 1920, συμπλήρωσε τις σπουδές του, αρχικά στο Παρίσι και έπειτα στην Ανώτατη Μουσική Ακαδημία του Βερολίνου με τον Έγκον Πέτρι. Μετά την επιστροφή του στην Ελλάδα το 1924, δίδαξε για τέσσερα χρόνια πιάνο στο Ελληνικό Ωδείο και το 1928 διορίστηκε τακτικός καθηγητής στο Ωδείο Αθηνών, θέση που κράτησε ως το θάνατό του. Παράλληλα εμφανίστηκε και ως πιανίστας είτε σε ατομικά ρεσιτάλ είτε με τη γυναίκα του Κατίνα σε έργα για δύο πιάνα. Ερμηνευτής ο ίδιος, απαλλαγμένος από κάθε συμβατικότητα και ανειλικρίνεια, στα 25 χρόνια της σταδιοδρομίας του ως δάσκαλου αναδείχτηκε αξιόλογος εμψυχωτής και οδηγός καλλιτεχνικών αξιών, και μαθητές του υπήρξαν πολλοί από τους Έλληνες δεξιοτέχνες του πιάνου που διαπρέπουν σήμερα στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.